โครงงานเรื่องเอกลักษณ์ไทย

โครงงานเรื่องเอกลักษณ์ไทย

จัดทำโดย

น.ส.วรรณนิภา         ผิวขำ

วัตถุประสงค์

1.เพื่อศึกษาความหมาย ประเภท ของเอกลักษณ์ไทย

2.เพื่ออธิบายถึงความสำคัญของเอกลักษณ์ไทย

3.เพื่อสร้างจิตสำนึกให้แก่ผู้ศึกษา

เนื้อหา

ชาติไทยเป็นชาติเก่าแก่และมีความเจริญรุ่งเรืองมาเป็นเวลาช้านานแล้ว บรรพบุรุษของไทยได้ช่วยกันสร้างบ้านเมืองและได้สั่งสมความเจริญต่าง ๆ ไว้รวมทั้งศิลปวัฒนธรรม(Culture) ขนบธรรมเนียม (Custom) ประเพณี (Tradition) ที่ดีงาม ซึ่งได้ตกทอดสืบต่อกันมาหลายยุคหลายสมัย จนมาถึงปัจจุบัน สิ่งเหล่านี้นับว่าเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงออกถึงความเป็นชาติไทยของเรา ซึ่งไม่เหมือนกับชนชาติอื่น ๆ สิ่งที่แสดงความเป็นชาติไทยมีหลายประการ ได้แก่ ภาษาไทย (Language) การแต่งกาย (The dress) อาหาร (Food) การแสดงความเคารพ (Genuflection) สังเกตได้ว่าลักษณะเด่นของเอกลักษณ์ไทยไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งใดก็สามารถแยกออกจากชนชาติอื่นได้

ตามพจนานุกรม เอก แปลว่า เด่น หนึ่ง เอกลักษณ์จึงเป็นลักษณะเด่นของสังคมหรือลักษณะส่วนรวมของสังคมที่ เห็นเด่นชัด แตกต่างจากสังคมอื่นๆ เป็นลักษณะเฉพาะของตนเอง เช่น วัฒนธรรมไทยไม่เหมือนกับวัฒนธรรมสังคมอื่น แม้วัฒนธรรมของเราจะได้รับอิทธิพลของต่างชาติตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมาผสมผสานบ้างก็ตาม เป็นการผสมผสานที่เราได้เลือกสรรวัฒนธรรมเหล่านั้นให้เข้ากับความเชื่อและค่านิยมแบบไทยๆ จนกระทั่งกลมกลืนเข้ากันอย่างแนบสนิทกลายเป็นวัฒนธรรมของไทยที่มีลักษณะเฉพาะของเรา

จากความหมายดังกล่าวข้างต้น  จะเห็นได้ว่า  เอกลักษณ์ไทยมีความสำคัญต่อชาติไทยไม่มากมายหลายประการ แต่พอสรุปเป็นข้อ ๆ ได้ดังนี้

            1)  เป็นศูนย์รวมใจของคนไทยทั้งชาติมิให้ใครเหยียดหยาม เช่น ธงชาติไทย

            2)  เป็นสิ่งที่แสดงออกซึ่งความเป็นไทยอย่างเด่นชัด ที่เรียกว่าเชิดหน้าชูตา เช่น มารยาท 
                  อ่อนน้อม ยิ้มแย้มแจ่มใส มวยไทย ลิเก เพลงพื้นบ้าน ฯลฯ

            3)  สร้างสรรค์ความสมานสามัคคีคนในชาติ เช่น สถาบันพระมหากษัตริย์ 

            4)  ทำให้ชาติมีลักษณะเฉพาะที่ไม่มีใครเหมือน

            5)  ทำให้ชาติโดดเด่นในด้านความเป็นเอกราช ประกาศความเป็น “ไท” ได้อย่างภาคภูมิ

เอกลักษณ์ไทย  คือ  สิ่งที่บ่งบอกความเป็นชาติไทยได้อย่างชัดเจน ดังกล่าวแล้ว  และเป็นวัฒนธรรมอันมีค่ายิ่งสำหรับคนไทยทุกคน  จะมีอยู่ทุกภาคของประเทศ  มีมากมายหลายประการ  แต่เมื่อรวบรวมเป็นหมวดหมู่แล้ว  พอสรุปได้ประมาณ  ๖  ประการ ได้แก่

๑)   ภาษาไทย คือ ภาษาพูดที่ใช้สื่อสารกันได้อย่างเข้าใจ ถึงแม้จะมีสำเนียงที่แตกต่างกันไปบ้างในแต่ละพื้นที่ รวมถึงการใช้ศัพท์กับบุคคลในระดับต่าง ๆ และอักษรไทยที่ใช้ในภาษาเขียนโดยทั่วไป  ภาษาไทยจึงเป็นเอกลักษณ์ของชาติ  มีถ้องคำที่สละสลวย 

๒)   การแต่งกาย ถึงแม้ว่าในปัจจุบันการแต่งกายของชาวไทยจะเป็นสากลมากขึ้น แต่ก็ยังคงเครื่องแต่งกาย ของไทยไว้ในโอกาสสำคัญต่าง ๆ เช่น ในงานพระราชพิธี งานที่เป็นพิธีการ หรือในโอกาสพบปะ สังสรรค์ระหว่างผู้นำ พิธีแต่งงาน เทศกาลและงานประเพณีที่จัดขึ้น หรือในกิจกรรมต่าง ๆ ที่ต้องการ แสดงให้เห็นถึงความเป็นไทยอย่างชัดเจน ในบางหน่วยงานของราชการ มีการรณรงค์ให้แต่งกายในรูป แบบไทย ๆ ด้วย ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี  เช่น  วันอังคาร  ชาวเชียงรายแต่งชุดสีม่วงซึ่งเป็นสีประจำจังหวัดเชียงราย  วันจันทร์ข้าราชการแต่งชุดสีกากี  เป็นต้น ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของไทยอีกประการหนึ่ง 

๓)  การแสดงความเคารพด้วยการไหว้และกราบ ซึ่งแบ่งแยกออกได้อย่างชัดเจน เช่น กราบพระพุทธรูป กราบพระสงฆ์ กราบไหว้บุคคลในฐานะ หรือวัยต่าง ๆ ตลอดจนการวางตนด้วยความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตน การแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ ความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน รวมไปถึงความเกรงใจ  เอกลักษณ์เหล่านี้สืบเนื่องมาจากคำสอนในพระพุทธศาสนาคอยอบรมบ่มนิสัยคนไทยจนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะคนไทยจนถึงปัจจุบัน

๔)   สถาปัตยกรรม ประติมากรรม   เห็นได้จากชิ้นงานที่ปรากฏในศาสนสถาน โบสถ์  วิหาร   ปราสาทราชวัง   และอาคารบ้านทรงไทย  พระพุทธรูปเชียงแสน  พระพุทธรูปปางต่าง ๆ

๕)   ศิลปวัฒนธรรมและประเพณี   ประเทศไทยมีการติดต่อกับหลายเชื้อชาติ  ทำให้มีการรับวัฒนธรรมของชาติต่าง ๆ เข้ามา แต่คนไทยสามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้อย่างเหมาะสม และปฏิบัติสืบต่อกันมาจนกลายเป็น ส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของไทย  เช่น  ประเพณีทานก๋วยสลาก  ประเพณีล่องเรือไฟ  ประเพณีแข่งเรือ  ฯลฯ

๖)  ดนตรีไทย กีฬาไทย และการละเล่นพื้นเมืองต่าง ๆ  ไทยมีสะล้อ ซอ ซึง  ปี่ พิณพาทย์  ระนาด  ฆ้องวง  เป็นเครื่องดนตรีไทย  และกีฬาไทยที่ขึ้นชื่อคือมวยไทย  และการละเล่นพื้นบ้านพื้นเมืองอีกมากมาย  เช่น  ลิเก  โขน  ลำตัด   หมอลำ  ซอ  กลองยาว  ฯลฯ  นับว่าเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้ไทยคงเป็นไทยอยู่ทุกวันนี้ที่ชาวต่างชาติเข้ามาท่องเที่ยวและเยี่ยมชม

            สิ่งที่กล่าวมานี้ เป็นเพียงบางส่วนที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย ถึงแม้ว่าจะมีบางอย่างที่มองไม่เห็นเด่นชัด หรือเปลี่ยนแปลงไปบ้างแล้วก็ตาม  แต่สิ่งหนึ่งที่จะต้องคงอยู่ในใจของคนไทยตลอดไป ก็คือ ศักดิ์ศรีของคนไทย

วิธีการสอนและรูปแบบการสอนของนักทฤษฎี กาเย่

1.ขั้นเร่งเร้าความสนใจ                        คือ ใส่รูปภาพเอกลักษณ์ไทยที่มีความหลากหลาย

2.ขั้นบอกวัตถุประสงค์           คือ อธิบายวัตถุประสงค์ของการศึกษาว่าผู้เรียนต้องได้รับความรู้

                                                       เรื่องใดอย่างไรบ้าง

3.ขั้นทบทวนความรู้เดิม          คือ ให้ผู้เรียนทำแบบทดสอบก่อนเรียน เพื่อไม่ให้ผู้เรียนเกิด
                                                       ปัญหาในการเรียนรู้ และเพื่อทบทวนความรู้เดิม

4.ขั้นเสนอเนื้อหาใหม่              คือ นำรูปภาพที่สื่อถึงเอกลักษณ์มานำเสนอแก่ผู้เรียน
                                                       เพื่อง่ายต่อการเรียนรู้

5.ขั้นชี้แนวทางการเรียนรู้        คือ ปลูกฝังให้ผู้เรียนเห็นความสำคัญของเอกลักษณ์ไทย โดยการ
                                                       นำไปปฏิบัติให้ติดเป็นวินัย

6.ขั้นกระตุ้นตอบสนองบทเรียน คือ นำรูปภาพให้ผู้เรียนตอบคำถามว่ารูปภาพนั้นเป็นเอกลักษณ์
                                                          ไทยในด้านใด

7.ขั้นกระตุ้นให้ข้อมูลย้อนกลับ คือ อธิบายเนื้อหาที่ถามผู้เรียนไว้เบื้องต้น และคำตอบที่ถูกต้อง
                                                        ให้แก่ผู้เรียนได้รู้

8.ขั้นทดสอบความรู้ใหม่         คือ ให้ผู้เรียนทำแบบทดสอบที่แตกต่างจากแบบทดสอบ
                                                      ก่อนเรียนซึ่งแบบทดสอบจะเกี่ยวกับความรู้ใหม่ใน
                                                       เรื่องเอกลักษณ์ไทย

9.ขั้นสรุปและนำไปใช้                        คือ ปลูกฝังให้ผู้เรียนเห็นความสำคัญของเอกลักษณ์ไทย โดยการ
                                                       นำไปปฏิบัติให้ติดเป็นวินัย และอนุรักษ์ไว้เพื่อดำรง
                                                       ความเป็นชาติไทยสืบไป

การแต่งกายชุดไทย

อาหารไทย